استاد راهنما: حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای مجتبی ارشاد

استاد مشاور: حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای سعید شهواری

پژوهشگر: مهدیه محمدی

خودكشي يكي از جدي ترين آسيب هاي اجتماعي است كه مي توان آن را از جلوه هاي خدشه به نظم عمومي دانست از ديدگاه ها و نگرش هاي مختلفي از جمله روانشناسي جامعه شناسي مورد بررسی قرار گرفته است و.. اديان آسماني نيز نسبت به اين پديده شوم، همواره موضع گرفته اند و تدابيري را در جوامع لحاظ داشته اند كه دلالت بر نابهنجار بودن مسئله دارد، به خصوص دين اسلام كه صراحتاً اين عمل را در زمره گناهان كبيره قرار داده است و مرتكب آن را مستوجب عقاب اخروي مي داند و حرمت شرعي خودكشي با استناد به آيات و روايات به اثبات رسيده است. از آنجا كه قوانين موجود در كشور ما بر پايه فقه اسلامي استوار گرديده است، در اين پايان نامه با بررسي قوانين كيفری، هيچ ماده قانوني براي مجازات خودكشي كننده يافت نگرديد و فقط قانون مدني به ابطال وصيت خودكشي كننده اشعار داشته است. خودكشي متأثر از عوامل متعددي از جمله عقيدتي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي می باشد. از آنجايي كه هميشه پيشگيري بهتر از درمان است و در موضوع بحث ما، شايد بتوان گفت درمان فايده اي ندارد لذا با بررسی آیات و روایات به این نتیجه می رسیم که برای پیشگیری از خودکشی باید افرادی که مسئولیت آموزش و تربیت منابع انسانی را به عهده دارند، اعم از خانواده ها، مهدها، دانشگاهها و حوزه ها و … با نگاه خاصی به مسئله خودکشی توجه کنند و در تربیت افراد اصول و قواعد اسلامی را مورد لحاظ قرار دهند تا بتوانند افراد جامعه را با شخصیت سازی سالم، به مسیر تکاملی رهنمون گردانند و این امر خود می طلبد که روح و وران انسان ها را در جوامع نادیده نگیریم.

واژگان كليدي: خودكشي، فقه ،حقوق، پيشگيري ، پيشگيري ديني.

موضوعات: پایان نامه, فقه و اصول
[شنبه 1396-11-07] [ 10:36:00 ق.ظ ]