به گزارش معاونت پژوهش مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(س) گرگان، حضرت آیت‌الله نورمفیدی نماینده ولی فقیه در استان گلستان در اولین پیش نشست اجتهاد پویا و حقوق اجتماعی زنان با عنوان نقش اجتهاد پویا در صیانت از مبانی فکری دین که در تاریخ «8/7/1404» برگزار گردید در تبیین چرایی و چیستی حوزه‌های علمیه، بر فلسفه وجودی این مراکز آموزشی با ریشه‌های تاریخی از دوران امام جعفر صادق (ع) تا پس از غیبت کبری تأکید ورزیدند و بیان داشتند: هدف غایی حوزه‌ها، فراتر از صرف تعلم علم فقه، رسیدن به “معرفت دینی” و “تفقه در دین” است.
نماینده ولی‌فقیه در استان گلستان با استناد به آیه شریفه “فلولا نفر من کل فرقه منهم طائفه لیتفقهوا فی الدین و ینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون”، ، مسئولیت سنگین حوزویان را در دو بعد تعریف کردند: نخست، فهم و درک عمیق از معارف دینی و دوم، انتقال این فهم به بطن جامعه. ایشان این چرخه را برای سلامت و پویایی جامعه دینی حیاتی برشمردند.
وی در ادامه، با طرح مثالی روشنگرانه از پدیده خوارج، تدین ظاهری و بدون فهم صحیح را عامل انحراف و خشونت معرفی نمودند.
حضرت آیت‌الله نورمفیدی یادآور شدند که خوارج، با وجود عبادت‌های فراوان و تلاوت قرآن، امام علی (ع) را کافر دانسته و به جنگ با ایشان برخاستند. این مثال، نشان‌دهنده این حقیقت تلخ است که صرف انجام اعمال عبادی یا قرائت متون مقدس، تضمین‌کننده دین‌فهمی نیست و می‌تواند به انحرافات فکری و عملی، و حتی خشونت‌های خانمان‌سوز منجر شود. ایشان در همین راستا به ترور ناجوانمردانه امام علی (ع) توسط ابن ملجم، با وجود ظاهر متدین او، اشاره کردند.
نماینده ولی‌فقیه در استان گلستان ، بر ضرورت تحصیل در حوزه‌ها برای دستیابی به “قدرت استنباط” و “اجتهاد” تأکید ورزیدند و نکته طلایی و راهگشای حضرت امام خمینی (ره) مبنی بر لزوم انطباق اجتهاد با “شرایط زمان و مکان” را برجسته نمودند.
وی “اجتهاد” را ابزاری منحصر به فرد در مکتب تشیع معرفی کردند که به دین اجازه می‌دهد تا در مواجهه با تغییرات مداوم زمان، “سیال” و همواره پاسخگو باقی بماند. ایشان این رویکرد پویا به اجتهاد را، همان برداشتی دانستند که شهید مطهری و امام خمینی (ره) نیز بدان معتقد بودند.
حضرت آیت‌الله نورمفیدی در پایان، با ذکر مثال‌های ساده و کاربردی مانند وضو و غسل، بر اهمیت “تشخیص نیاز زمان” و “تشخیص واجد الماء یا فاقد الماء بودن” در مسائل دینی تأکید کردند. وی هشدار دادند که اگر اخلاق در دینداری غایب باشد، جامعه “روحیه خود را از دست داده و خشک” می‌شود. آدم‌های خشک و متحجر، نه تنها تحمل‌پذیر نیستند، بلکه دیگران را به سرعت “ملحد و کافر” می‌خوانند.