کتاب یک رسانه گروهی است که مطالبی در آن ضبط شده که قابل انتقال بوده و بازیابی آن از نظر زمان و مکان محدود نباشد، بنابراین هر رسانه ای که بتواند مطلبی را انتقال دهد واز نظر زمانی زودگذر نباشد واز نظر مکانی نیز قابل استفاده وانتقال باشد کتاب به حساب می آید.1

کتاب، میراثی ماندگار، پدیده ای با شکوه و با ارزش و عنصری رشد دهنده و روشنگر در عرصه زندگانی بشر است. نقش برجسته، والا، حساس و سازنده ی کتاب در پویشهای تکامل آفرین فردی و اجتماعی، ناشی از گستردگی روح، بینش و ابهت اهمیت فرهنگ مکتوب بوده است. پیام مقام معظم رهبری ناظر بر همین آموزه هاست: «حقیقت آن است که کتاب یکی از ارزشمندترین فرآورده های بشری و گنجینه بزرگترین ثروت های بشر، یعنی دانش و تحقیق است. دین و دنیای بشر و جسم و جان انسان، به برکت کتاب تامین و تغذیه می شود و فرآیند کمال بشری به وسیله کتاب تحقق می یابد. کتاب، مادر تمدن ها و نیز عصاره آنهاست و بشر با پدید آوردن کتاب، درسهای بی شماری را که در کتاب تکوین بدو آموخته شده، گرد می آورد و در محیط بشری منتشر می سازد و بدین گونه روز به روز گنجینه ی ثروت بشری، غنای بیشتری می یابد»2

 با وجود گسترش شبکه های ماهواره ای و اینترنتی که دسترسی انسان را به اطلاعات آسان کرده، هنوز کتاب در همه مقاطع و زوایای زندگی نقش اساسی دارد و ثمره تلاش انسان و عامل تکامل جامعه به شمار می آید. به نظر می رسد کتاب همچنان برتری خود را به عنوان یک ارزش فرهنگی در جامعه و عاملی در راه توسعه ملی و غنای زندگی، حفظ خواهد کرد3.

پي نوشت:

1- حسن اشرفی یزدی، چگونه فرزندم را به مطالعه علاقمند کنم؟، نشریه ماه کلیات، مرداد 1378، ش128،ص6358

 2-بخشی از پیام مقام معظم رهبری به مناسبت گردهمایی کتاب و کتابخانه، 21/6/1374، سیاست ملی کتاب، راهنمای توسعه کتاب و کتابخوانی، ترجمه محمد جعفر پوینده، ص85

3- لیلا تفقدی، آغاز هفته اهدای کتاب، گلبرگ، دی1383، ش58،ص59