سخنرانی خانم طاهره سادات موسوی از اساتید حوزه و دانشگاه  درهمایش استانی «نقش خانواده درکاهش آسیب های اجتماعی » خانم طاهره سادات موسوی  در ابتدای سخنان خود به شرح فرازی از دعای ماه شعبان پرداخت و بیان داشت: این دعا که در اعمال ماه شعبان وارد است خصیصه زمانی و مکانی دارد ولی مختص به ماه شعبان نیست .در این حدیث از پیامبر اسلام وارد است که هرگاه ماه شعبان داخل می شود منادی از سوی خداوند امر می شود که ندا دهد تا همه به شجره طوبی بیاویزند و از شجره زقوم بپرهیزند.

وی ادامه داد : مراد از شجره طوبی در حدیث ، معارف الهی و دستورات شرعی است که بوسیله پیامبر اکرم (ص) آورده شده است و نیز شجره زقوم منهیاتی است که از سوی این حضرت وارد است.

مراد از تقسیم بندی شجره به طوبی و زقوم به این دلیل است که معارف الهی در ظهور آخرتی در بهشت به صـورت شجره طوبی ظهور پـیدا می کند  و آویختگان به معارف پیغمبر (ص) کسانی هستند که در دوران معرفت پیدا کردن و گرفتن دستورات نبی مکرم اسلام (ص) حضور داشتند و عامل به این دستورات بودند که در واقـــع آویختــگان به این شــجره می باشند.

خانم موسوی در بخش دیگری از سخنان خود به بحث پیرامون نقش خانواده در پیشگیری از آسیب های اجتماعی پرداخت و بیان داشت:بحث از آسیب های اجتماعی ، از مباحث بسیار مهمی است که هر خانواده و جامعه با آن سر و کار دارد. آنچه در این بین مهم است این است که یک مادر ، مربی و معلم نقش خود را در جهت تعلیم بخوبی بشناسند تا بتوانند ایفای نقش و وظیفه نماید  که البته ایفای وظیفه فقط به گفتار نیست بلکه گفتار باید با عمل همراه باشد تا مفید واقع شود.

امروزه ارتقای علمی جامعه در حال گسترش است ولی به لحاظ تربیت انسانی و دینی دارای مشکل می باشد. آموزش تعلیمات دینی در مدارس باید در همه شئونات زندگی جریان یابد و به یک ساعت تدریس خلاصه نشود چرا که تعلیمات دینی درس نیست  بلکه سبکی است که باید در زندگی جاری شود تا در تربیت اثر پیدا نماید.

در راستای پیشگیری از آسیب های اجتماعی مربیان و معلمان ما باید  تعلیمات صحیح را از شجره طوبی (معارف و دستورات الهی ) اخذ کنند و عاصمانه و معصومانه آن را به  دیگران برسانند.

تا زمانی که قدم روی منیت نگذاریم و معارف و مفاهیم اخلاقی را به درستی نشناسیم و پیاده نکنیم نمی توانیم در جهت رفع آسیب ها حرکت نماییم.

در راستای پیشگیری از آسیب ها باید الگوی عملی باشیم ، مسئولیت خود را به خوبی شناخته و معارف را در خود پیاده کنیم، حب و بغض ها و منیت ها را کنار بگذاریم تا بتوانیم مربی خوبی برای جامعه باشیم.