شجاعت، صفتي بود كه علاّمه اميني رحمه الله به آن آراسته بود. برخورداري از اين ويژگي او را قادر ساخت كه به بزرگ ترين كارها اقدام نمايد و از جوّسازي ها و تهديد و تحريك هاي دشمنان حقيقت، هراسي به دل راه ندهد. اين امر به بهترين صورت در تدوين اثر ارزشمندي چون الغدير نمايان است.

در برخوردهاي اجتماعي نيز اين خصيصه ارزشمند به چشم مي خورد. از خود ايشان نقل شده است وقتي كه براي انجام مناسك حج به بيت الله الحرام مشرف شده بودند در عرفات صحرا را پر از جمعيت مي بينند و از كثرت جمعيّت جايي براي سكونت و نصب خيمه پيدا نمي كنند. پس از جست وجو متوجه مي شوند در گوشه اي از بيابان جاي وسيعي را مأموران حكومتي براي اشراف و خاندان سلطنتي عربستان نگه داشته اند. علامّه اميني بلافاصله وسايل خود را به آن جا منتقل مي كنند. وقتي مأموران اعتراض مي كنند كه اين جا مال امير است، با شجاعت در مقابل آن ها ايستادگي مي كند و به آن ها مي گويد: «اين جا سرزمين بندگان است به اميرتان بگوييد به جاي ديگر برود». در نهايت سربازان از آن همه شجاعت تعجب مي كنند و به او متعرض نمي شوند.

ادامه…