به گزارش معاونت پژوهش مدرسه علمیه تخصصی الزهراء(س) گرگان نشست علمی با عنوان «حکم زنای زن شوهر دار »در تاریخ 4/2/98 برگزار گردید. در این نشست خانم نفیسه حسینی طلبه سطح4 این مدرسه گفت: زن شوهردار که در متون فقهي از آن به ذات بعل تعبير مي­شود، زني است که براساس عقد ازدواج دائم يا منقطع به همسري مردي درآمده است.
ایشان در ادامه گفت: ازدواج زن شوهردار با مردي ديگر از نظر شرع جايز نمي­باشد، اين ممنوعيت مستند به ادله متعددی از کتاب مانند آیه 24 سوره نسا می باشد که خداوند در این آیه می فرماید:«والمحصنات من النساء الا ماملکت أيمانکم کتاب الله عليکم وأحل لکم ماوراء ذلکم …»، (نساء، 24) و زنان شوهردار [نيز بر شما حرام شده است] به استثناى زنانى كه مالك آنان شده‏ ايد [اين] فريضه الهى است كه بر شما مقرر گرديده است و غير از اين [زنان نامبرده] براى شما حلال است كه [زنان ديگر را] به وسيله اموال خود طلب كنيد در صورتى كه پاكدامن باشيد و زناكار نباشيد و زنانى را كه متعه كرده‏ ايد مهرشان را به عنوان فريضه‏ اى به آنان بدهيد و بر شما گناهى نيست كه پس از مقرر با يكديگر توافق كنيد مسلما خداوند داناى حكيم است .
ایشان در ادامه به روایات متعددی استناد کرده و گفت: از امام صادق (ع) نقل شده: زني که شوهر دارد اگر با ديگري ازدواج کند از هم جدا مي­شوند و هرگز نمي­توانند با هم ازدواج کنند.
خانم حسینی گفت: مجموع آیات و روایات وارده در این زمینه، بر این مطلب دلالت می کند که ازدواج با ذات البعل حرام است.
ایشان در ادامه بر حرمت ازدواج زن شوهردار به اجماع استناد کرده وگفت: عقد ازدواج با زن شوهردار به اجماع فقهاء جايز نيست و چنين عقدي باطل و غيرنافذ است.
ایشان در پایان به بیان اقوال فقها از قرن چهارم تا زمان حاضر در این مسأله پرداخته و گفت: سه قول در این مساله وجود دارد: گروهی مانند شیخ طوسی و محقق حلی قائل به عدم حرمت ابدی، گروهی مانند علامه حلی، فخرالمحققین، شیخ مفید، سید مرتضی قائل به حرمت ابدی، گروهی دیگر مانند امام خمینی(ره) و سید علی سیستانی معتقد به حرمت بنابر احتیاط واجب می باشند.

”