به گزارش خبرگزاری کوثر، حجت الاسلام و المسلمین دکتر رسول مزرئی در نشست علمی پژوهشی با عنوان«آموزش پژوهش محور؛ چیستی، اهداف، ضرورت و راهکارهای تحقق» از سوی مدرسه علمیه عالی الزهرا(س) گرگان، به مناسبت هفته پژوهش و از طریق سامانه سیما در تاریخ 19/9/99برای عموم طلاب برگزار شد، نظام آموزشی حوزه های علمیه را آموزش محور دانست.

وی، از جمله مشکلات دانش آموختگان و طلاب حوزه های علمیه را عدم کاربردی بودن علومی برشمرد که فرا می گیرند و افزود: دانش آموختگان، ظرفیت، استعداد و قابلیت نسبی برای دریافت آموزشِ پژوهش محور را دارند، لذا ضعف به نظام و سیستم آموزشی ما بر می گردد.

مدیر مدرسه علمیه امام خمینی(ره) ابراز کرد: آموزش و پژوهش باید مبنای تربیت قرار گیرد، تربیت مانند یک روح است که در بدنه آموزش و پژوهش نقش و جریان دارد.

مزرئی ضمن توضیح رویکرد نظام آموزش محور و بیان ویژگی های آن اضافه کرد: رویکرد آموزش محور، رویکردی انتقالی است که از طریق معلم و کتاب  به دانش آموختگان انتقال می یابد و استاد همچون یک سخنران و منبری، اطلاعات خود را به دانش پژوه منتقل می دهد، بدون اینکه دانش پژوه در این زمینه فعال باشد.

وی خاطرنشان کرد: در این رویکرد، محتوای دانش اهمیت داشته و بر مهارت ها و نگرش ها تاکید نمی شود، استاد بصورت شفاهی، اطلاعات خود را گزارش داده و ارزشیابی بر اساس حافظه قوی و حفظ کردن انجام         می شود.

استاد حوزه ادامه داد: گرچه در نظام آموزش محور، انتقال مطالب به سرعت انجام می شود اما فهم عمیق صورت نخواهد گرفت.

مزرئی، نظام آموزشیِ آموزش محور را بزرگترین آسیب  در این مقوله عنوان کرد و گفت: برای تغییر این نوع رویکرد، باید زمینه پژوهش گری در اساتید، مربیان، کادر علمی، مدیر، کادر آموزشی و پژوهشی به وجود آمده و توسعه یابد.

وی، با بیان این مطلب که آموزش و پژوهش از هم جدا نبوده و هر دو در ارتباط با هم هستند، اذعان کرد: در نظام آموزشِ پژوهش محور، تربیت به عنوان روح، پژوهش، بدن و آموزش، شاخ و برگ آن است.

عضو کارگروه تفسیر و علوم قرآنی اضافه کرد: از ویژگی های آموزشِ پژوهش محور این است که استاد باید فرایند آموزش را به دانش پژوه تعلیم دهد،در این نوع آموزش؛ شیوه و فرآیند آموزش مهم است.

مزرئی افزود: مبانی آموزشِ پژوهش محور غربی است و  به خاطر نسبی‌گرایی علمی که در آن وجود دارد، حوزه ها در مقابل آن موضع گیری هایی دارند،   اما آموزش پژوهش محور پویا و بر شیوه تراث سلف می باشد که  شیوه آن،  شیوه میرزای شیرازی، شیخ انصاری، آخوند خراسانی، علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی بوده که باعث تربیت مجتهد شده است.

وی  با اشاره به این مطلب که” نگرش های متفاوتی در زمینه آموزش پژوهش محور وجود دارد” بیان کرد: نظام آموزشی پژوهش محور در کنار آموزش متن کتاب، ماهیت تحقیق را آموزش می‌دهد و کاری می‌کند که روحیات حقیقت جویی، پرسش مند بودن، پرسشگر شدن ، پشتکار داشتن و مهارت های مورد نیاز را فرا گرفتن در دانش پژوه به وجود آید.

این استاد راهنما درپایان، در بیان ضرورت‌ آموزشِ پژوهش محور اذعان کرد: وضع نامطلوب موجود در نظام آموزشی، گسست عرصه علم و عمل یا دانش و کاربرد، کارآمد بودن شیوه های تعلیم در پژوهش، اهتمام رجوع به منابع دست اول، انتخاب محتوای آموزش از مجرای پژوهش، برگشتن به شیوه تراث سلف خودمان و …. از جمله مواردی است که موجب می شود آموزش پژوهش محور ضرورت یابد.

محقق: فاطمه خان احمدی

چکیده

هدف از انجام این مطالعه شناسایی آثار رحیمیت خداوند بر سلامت زندگی فردی با توجه به آیات و روایات بوده و در آن تلاش گردیده تا به این سؤال پاسخ داده شود که آیابا توجه به آیات و روایات؛رحیمیت خداوند بر سلامت زندگی فردی تأثیر گذار می باشد؟

تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی کتابخانه ای و روش بکار رفته در این مطالعه اسنادی می باشد داده های مورد نیاز با استفاده از فیش جمع آوری و در تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شده است از مهمترین نتایج این مطالعه می توان به شناخت معنای  صفت رحیمیت خدا، آثار آن بر سلامت زندگی فردی، توجه به این صفت و رسیدن به پیامد های مثبت این صفت از قبیل وارد شدن در جرگه­ی مومنان و خاصان خدا؛ معرفت نسبت به پروردگار؛ گشایش دردهای رحمت خداوند، پذیرش توبه؛ برخورداری از نعمت های دائمی خداوند، بخشش پس از توبه، پاک و نیکو شدن اخلاق، گشایش در امور، رفع حوائج، بهره مندی ده برابری از ثواب یک کار نیک و کیفر مساوی با کار بد، به طور کلی پدیدار شدن تقوا، ایجاد آرامش و سلامتی و…در نهایت موجب، امیدواری؛ سعادت و کمال فرد می شود و همچنین غفلت از اوصاف خدا مخصوصاٌ صفت رحیمیت عاملی قوی در سلب آرامش و سلامتی، نا امیدی و…اشاره نمود.

واژگان کلیدی: رحیمیت؛ سلامت؛ اوصاف خدا ؛ آرامش